بررسی تغییرات بیوشیمیایی سرم و هیستوپاتولوژی کلیه در موش های صحرایی دیابتی تحت تیمار با عصارۀ هیدروالکلی گل گندم

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک است که در حال حاضر، بیش از 280 میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند. گل گندم دارای خواص آنتی اکسیدانی است و در طب سنتی از آن به عنوان پایین آورنده قندخون استفاده می گردد. این مطالعه با هدف تعیین میزان تغییرات بیوشیمیایی سرم و تغییرات هیستوپاتولوژی کلیه در موش های صحرایی دیابتی تحت تیمار با عصارۀ هیدروالکلی گل گندم انجام گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 60 سر موش صحرایی نر ویستار، در 5 گروه 12 سری تقسیم و پس از القای دیابت با آلوکسان به مدت 8 هفته با عصاره هیدروالکلی گل گندم تحت تیمار قرار گرفتند. در پایان مطالعه، حیوانات بیهوش و پس از خونگیری، میزان قند، کراتنین و اوره سرم و کاتالاز بافت کلیه اندازه گیری و لام های تهیه شده از نظر تغییرات هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در گروه دریافت کنندۀ عصاره گل گندم با دوزاژ 800 mg/kg، تغییرات هیستوپاتولوژی در همه شاخص های مورد بررسی، همانند گروه کنترل سالم و در گروه mg/kg 400، فقط تغییرات خفیف توبولار و بقیۀ شاخص های مورد بررسی مانند گروه کنترل سالم بود. نتایج بیوشیمیایی سرم نیز نشان داد میزان کراتینین در گروه دریافت کنندۀ عصاره گل گندم mg/kg 800، و مقدار اوره در گروه mg/kg 400، به طور معنی داری در مقایسه با گروه سالم بیش تر بود (05/0< p). استنتاج: این عصاره می تواند از تغییرات بافت کلیه در موش صحرایی دیابتی جلوگیری نموده ولی جهت مصرف آن در افراد دیابتی نیاز به مطالعات بیش تر است.